Czy wiesz jak wybrać twardościomierz do badania silikonu do form?
Twardość jest fizyczną miarą stopnia odkształcenia substancji pod ciśnieniem lub jej odporności na przebicie. Twardość można podzielić na twardość względną i twardość bezwzględną. Twardość bezwzględna jest powszechnie stosowana w środowisku naukowym i rzadko stosowana w praktyce produkcyjnej.
Zazwyczaj używamy systemu twardości jako twardości względnej i istnieją trzy powszechnie stosowane metody znakowania: Shore (zwany także Shore, Shore, angielski SHORE), Rockwell i Brinell.
Twardość skleroskopu Shore’a, określana jako HS. Jest to norma określająca twardość materiałów. Zaproponowany po raz pierwszy przez Anglika Alberta F. Shore’a, służy głównie do pomiaru twardości gumy, tworzyw sztucznych, materiałów metalowych itp. Spośród nich jest najczęściej stosowany w przemyśle gumowym i tworzyw sztucznych.
Twardościomierz Shore’a wykorzystuje stalową igłę ciśnieniową o określonym kształcie, która pod wpływem siły testowej jest wciskana pionowo w powierzchnię próbki. Kiedy powierzchnia stopki dociskowej i powierzchnia próbki są całkowicie dopasowane, powierzchnia końcówki igły dociskowej znajduje się w pewnej odległości od płaszczyzny stopki dociskowej. Długość występu L (tj. głębokość wgłębnika wnikającego w mierzony obiekt) służy do przedstawienia twardości Shore’a. Im większa wartość L, tym niższa twardość Shore’a i odwrotnie.
Zasada twardościomierza Shore’a jest właściwie taka sama. Wciskają standardowy wgłębnik w powierzchnię standardowej próbki w standardowych warunkach i mierzą głębokość wcięcia, aby zmierzyć twardość próbki. Różnica polega na kształcie wgłębnika. Na przykład SHORE A ma kształt stożkowy, podczas gdy SHORE D ma kształt stożkowy. Zatem A służy do testowania miękkich tworzyw sztucznych, elastomerów i materiałów gumowych, a D służy do testowania twardych tworzyw sztucznych oraz elastomerów o wysokiej twardości i materiałów gumowych.
Przy wyborze kierujemy się zazwyczaj następującymi zasadami:
Gdy odczyt typu A jest większy niż 90, zmień go na typ D;
Gdy odczyt typu D jest mniejszy niż 20, zmień go na typ A;
Gdy odczyt typu A jest mniejszy niż 20, zmień go na typ C;
Gdy odczyt typu A jest mniejszy niż 10, zmień go na typ O.
