De krachtdetectiecomponenten die momenteel op testmachines worden gebruikt, zijn in feite belastingsensoren of druksensoren en extensometers met analoge signaaluitvoer. Deze twee typen sensoren en extensometers zijn analoge uitvoertypen met kleine signalen en signaalversterking moet tijdens gebruik worden uitgevoerd.
Zoals we allemaal weten, zijn er verschillende elektromagnetische interferentiesignalen in onze omgeving. Dit stoorsignaal zal via veel verschillende kanalen in het meetsignaal worden ingekoppeld en samen worden versterkt. Hierdoor zal het bruikbare signaal overstemd worden door het stoorsignaal.
Om nuttige signalen uit interferentiesignalen te halen, wordt doorgaans een laagdoorlaatfilter in de versterker geïnstalleerd volgens de kenmerken van de materiaaltestmachine. Het correct instellen van de afsnijfrequentie van het laagdoorlaatfilter en het beperken van de frequentieband van de versterker tot een geschikt bereik kan de meet- en regelprestaties van de testmachine aanzienlijk verbeteren.
Natuurlijk ben ik het met deze mening eens. Vanuit economisch en praktisch oogpunt denk ik persoonlijk dat testmachines met kiestoetsen eigenlijk heel goed zijn.
Het volgende is het concept van bandbreedte, alleen ter referentie!
Er zijn verschillende precieze definities voor verschillende toepassingsgebieden. Eén definitie van bandbreedte is bijvoorbeeld het frequentiebereik waarboven de frequentiefunctie nul is. Dit komt overeen met het wiskundige concept van een functie, zoals de “lengte” van alle waarden waarvoor de functie niet nul is.
Andere definities kunnen minder strikt zijn en signaalfrequenties negeren waarvoor de frequentiefunctie “zeer klein” is. Klein kan betekenen dat de waarde ervan lager is dan 3 dB van de maximale waarde, wat minder is dan de helft van de maximale waarde; het kan ook betekenen dat het lager is dan een bepaalde absolute waarde. Omdat er verschillende definities zijn van de breedte van een functie, zijn er ook verschillende definities van bandbreedte, die in verschillende systemen worden gebruikt.
Volgens de stelling van Shannon-Hartley (en:Shannon-Hartley-stelling) is de datasnelheid van betrouwbare communicatie direct evenredig met het frequentiebereik van het signaal dat voor communicatie wordt gebruikt. In dit artikel wordt de term bandbreedte soms gebruikt om te verwijzen naar de datasnelheid, soms naar het frequentiebereik van het communicatiesysteem, en soms naar beide concepten tegelijkertijd.
[bewerken] Simulatiesystemen
Voor analoge signalen die wiskundig gezien kunnen worden als functie van de tijd, is de bandbreedte het frequentiebereik in Hertz waarover de Fourier-transformatie van het signaal niet nul is. Deze definitie kan ook losjes worden gedefinieerd als het frequentiebereik waarin het Fourier-transformatievermogen van het signaal boven een bepaalde drempel ligt, bijvoorbeeld binnen 3 dB van de maximale waarde. Signaalbandbreedte is een maatstaf voor hoe snel een signaal in de loop van de tijd fluctueert, zodat hoe groter de bandbreedte, hoe sneller het signaal verandert. Bovenstaande is een beschrijving van de signaalbandbreedte, bandbreedte kan ook gebruikt worden voor systemen. Bij het uitdrukken van systeembandbreedte is systeembandbreedte de afkorting van systeemoverdrachtsfunctiebandbreedte.
De 3dB-bandbreedte van een functie wordt in de grafiek bijvoorbeeld weergegeven als f2 f1, maar andere bandbreedtedefinities zullen andere resultaten opleveren. Een veelgebruikte hoeveelheid is de fractionele bandbreedte, de bandbreedte gedeeld door de middenfrequentie van het apparaat. Een apparaat met een bandbreedte van 2 MHz en een middenfrequentie van 10 MHz zou bijvoorbeeld een fractionele bandbreedte van 2/10 hebben, of uitgedrukt als 20%.
Het feit dat echte basisbandsystemen zowel negatieve als positieve frequenties hebben, kan bandbreedte verwarrend maken, omdat bandbreedte soms wordt gebruikt om alleen de positieve helft weer te geven. We zien bijvoorbeeld af en toe de weergave B 2W, waarbij B de totale bandbreedte is, W, is de positieve bandbreedte. Als je voor dit signaal een laagdoorlaatfilter moet ontwerpen, dan moet de afsnijfrequentie er in ieder geval voor zorgen dat W niet wordt beïnvloed.
Elektronische filterbandbreedte is het gedeelte van de frequentie waarbij de respons binnen 3dB ligt van de piekmiddenfrequentierespons.
In de signaalverwerkings- en besturingstheorie is bandbreedte de frequentie waarbij de versterking van een gesloten-lussysteem afneemt tot 3 dB.
In de basiscircuittheorie vertegenwoordigt de bandbreedte van een banddoorlaat- en bandstopfilter de afstand in het frequentiedomein tussen twee frequenties waar de signaalsterkte maximaal is.
In de fotonica heeft bandbreedte verschillende betekenissen:
De breedte van het frequentiebereik dat sommige componenten, zoals glasvezel, kunnen verzenden
Versterk bandbreedte van optische versterker
- Bereik van andere verschijnselen (bijv. reflectie, faseaanpassing van niet-lineaire processen of resonantie)
- Maximale modulatiefrequentie of modulatiefrequentiebereik van de optische modulator
- Het frequentiebereik waarin sommige meetinstrumenten (bijvoorbeeld vermogensmeters) kunnen werken
- De datasnelheid die het optische communicatiesysteem kan bereiken (bijvoorbeeld Gbit/s)
- Maximum modulation frequency or modulation frequency range of the optical modulator
- The frequency range in which some measuring instruments (e.g. power meters) can operate
- The data rate that the optical communication system can achieve (e.g. Gbit/s)
